به نقل از «خبرآنلاین»

اینقدر به موبایل زل زدید که مخترع موبایل هم شاکی شد!

تاریخ انتشار: ۱۲ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۳۱۹۲۸

مارتین کوپر، مهندس آمریکایی که «پدر تلفن همراه» نام دارد، می‌گوید دستگاه کوچک و مرتبی که همه ما در جیب خود داریم پتانسیل تقریبا بی‌پایانی دارد و حتی می‌تواند روزی به انسان برای غلبه بر بیماری‌ها کمک کند. هر چند در حال حاضر بهتر است که کمی درباره‌شان محتاط باشیم.

آقای کوپر که اکنون ۹۴ سال دارد به خبرگزاری فرانسه گفت: «وقتی می‌بینم شخصی در حال عبور از خیابان دارد به صفحه موبایلش نگاه می‌کند ناراحت می‌شوم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این‌ها به سرشان زده است.»

او به شوخی اضافه می‌کند: «هرچند بعد از اینکه چند نفرشان با ماشین زیر گرفته شوند، متوجه خواهند شد.»

آقای کوپر اکنون یک اپل واچ به دست دارد، از یک گوشی آیفون مدل جدید استفاده می‌کند و با آن ایمیل، عکس‌ و یوتیوب می‌بیند و سمعک خود را کنترل می‌کند. او هر بار که با تازه‌ترین آپدیت اپلیکیشن‌هایش را به روزرسانی می‌کند، نگاهی به جزئیات می‌اندازد که چگونه تغییر کرده‌اند. با این حال اذعان می‌کند که با چند میلیون اپلیکیشن موجود، انجام این کار کمی زیاده‌روی است.

او می‌گوید: «من هیچوقت نخواهم فهمید که چگونه به روشی که نوه‌ها و نتیجه‌هایم از تلفن همراه استفاده می‌کنند، از آن استفاده کنم.»

آقای کوپر می‌گوید بیشتر از آیفون‌اش برای صحبت با افراد استفاده می‌کند. با این حال گوشی در دست او مطمئنا با آن جعبه یک کیلوگرمی پر از سیم‌ و مدار که برای اولین تماس تلفن همراه در ۳ آوریل ۱۹۷۳ استفاده شد، فاصله زیادی دارد.

مارتین کوپر در آن زمان در شرکت «موتورولا» مشغول به کار بود و تیمی از طراحان و مهندسان را برای ساخت اولین فناوری تلفن همراه هدایت می‌کرد. این شرکت میلیون‌ها دلار در این پروژه سرمایه‌گذاری کرده بود و امیدوار بود که بتواند شرکت رقیبش «بل سیستم» (Bell System) را شکست دهد. بل سیستم، غول دنیای فن‌آوری در دهه هفتاد میلادی، بیش از یک قرن بود که از زمان آغاز به کارش در سال ۱۸۷۷ بر مخابرات ایالات متحده تسلط داشت.

مهندسان بل سیستم درست پس از جنگ جهانی دوم ایده سیستم تلفن همراه را مطرح کردند و در اواخر دهه ۱۹۶۰ آن را تا حد نصب در خودروها پیش بردند. محدودیتی که تلفن همراه آن‌ها را تا حدی از تحرک بازمی‌داشت، باتری بزرگی بود که به آن نیاز داشتند.

اما برای مارتین کوپر صرف وجود گوشی تلفن در خودرو نشان‌دهنده یک تلفن «همراه» واقعی نبود. در اواخر سال ۱۹۷۲ او تصمیم گرفت دستگاهی بسازد که شما بتوانید در هر جایی از آن استفاده کنید. بنابراین تمام منابعی را که موتورولا در اختیار او قرار داده بود صرف به خدمت‌ گرفتن متخصصانی کرد که در زمینه نیمه‌هادی‌ها، ترانزیستورها، فیلترها و آنتن‌ها کار می‌کردند. این تیم به مدت سه ماه شبانه‌روز مشغول کار بودند تا اینکه سرانجام در پایان ماه مارس آن سال توانستند اولین گام بزرگ را بردارند و از تلفن «دینا تاک» (DynaTac) رونمایی کردند.

آقای کوپر درباره این تلفن همراه می‌گوید: «این گوشی بیش از یک کیلوگرم وزن داشت و عمر باتری آن تقریباً ۲۵ دقیقه مکالمه بود. این البته به خودی خود مشکلی نداشت، مسئله این بود که این تلفن آنقدر سنگین بود که نمی‌توانستید آن را ۲۵ دقیقه در دست‌تان نگه دارید.»

اما اولین تماس تلفنی از طریق موبایل با چه کسی برقرار شد؟ آقای کوپر می‌گوید نیازی نبود که این تماس خیلی طولانی باشد، فقط باید کار می‌کرد و چه کسی بهتر از شرکت رقیب برای تماس؟

«در خیابان ششم نیویورک ایستاده بودم که به ذهنم رسید باید با رقیب خودم، دکتر جوئل انگل، در شرکت مقابل تماس بگیرم. زنگ زدم و وقتی گوشی را برداشت گفتم: جوئل، مارتین کوپر هستم. من با یک تلفن همراه دستی با تو حرف می‌زنم؛ اما یک تلفن همراه واقعی، شخصی، قابل‌ حمل و دستی! آن طرف خط سکوت بود. فکر می‌کنم داشت دندان‌هایش را به هم می‌سایید.»

نسل اول تلفن‌های همراه قیمتی در حدود ۵ هزار دلار داشتند که به هیچ‌وجه ارزان نبود.

مارتین کوپر درباره وضعیت فعلی گوشی‌ها می‌گوید: «تلفن‌های همراه در حال حاضر از آدم‌ها جداناپذیر شده و می‌توانند کارهای بسیار بیشتری انجام دهند. از این نظر ما تازه در ابتدای راه هستیم. در آینده می‌توان انتظار داشت که تلفن همراه انقلابی در آموزش ایجاد کند، این انقلاب همینطور مراقبت‌های مربوط به سلامت را متحول خواهد کرد.»

وی اضافه می‌کند: «می‌دانم که اغراق‌آمیز به‌نظر می‌رسد، اما می‌خواهم بدانید ظرف یک یا دو نسل، ما بر بیماری غلبه خواهیم کرد.»

او می‌گوید درست مانند ساعت هوشمندش که ضربان قلب را هنگام شنا کنترل می‌کند و آیفونش که با یک اپلیکشن سمعک‌هایش را تنظیم می‌کند، روزی تلفن‌های همراه به مجموعه‌ای از حسگرهای بدن متصل می‌شوند که قبل از ایجاد بیماری آن را تشخیص می‌دهند.

اکنون که دهه‌ها است از اختراع آن گوشی‌های دسته‌هاونی اولیه می‌گذرد، آقای کوپر می‌گوید چنین پیشرفتی را تصور نمی‌کرده با این حال همیشه می‌دانسته که دستگاه ساخته‌شده توسط او و تیمش جهان را تغییر خواهند داد: «ما واقعاً می‌دانستیم که همگان روزی تلفن همراه خواهند داشت. تقریباً به آنجا رسیده‌ایم. امروزه تعداد تلفن‌های همراه در جهان از تعداد افراد بیشتر است، بنابراین بخشی از رویای ما به حقیقت پیوست.»

او می‌گوید فناوری جدید اغلب چالش‌هایی را نیز به وجود آورده است، با این حال آن‌ها مرتفع خواهند شد: «ما در مرحله خیره شدن به گوشی‌هایمان هستیم، اما این مرحله دوام نخواهد داشت. هر نسلی باهوش‌تر از نسل قبل خواهد بود و انسان‌ها دیر یا زود یاد خواهند گرفت که چگونه از تلفن همراه به طور موثرتر استفاده کنند.»

5858

کد خبر 1749135

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: گوشی هوشمند موبایل فناوری تلفن های همراه تلفن همراه آقای کوپر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۳۱۹۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

هیچ چیز جز گوشی موبایل لازم ندارید

محمدرضا خردمندان کارگردان سینما در اولین دورهمی جشنواره «آسمون» ویژه تولیدات فضای مجازی نوجوان به اهمیت فیلمسازی در نوجوانی اشاره کرد و گفت: هیچ چیز جز گوشی موبایل لازم ندارید.

به گزارش ایسنا، طبق گزارش رسیده،اولین دورهمی آسمونی‌ها در جشن ۱۰ سالگی فعالیت «بادبوم» ویژه فعالیت‌های سینمایی نوجوان‌ها در مجموعه‌های سینمایی و تلویزیونی، با حضور حمید امامی دبیر جشنواره و محمدرضا خردمندان کارگردان سینما در خانه هنرمندان برگزار شد.

ابتدا، سید حمید امامی مدیر بادبوم به جمع هنروران نوجوان حاضر در جشن اشاره کرد و گفت: ما در این جمع قرار بود یک دورهمی ساده داشته باشیم اما کار گسترده شد و بخاطر محدودیت‌ فضا، نصف بچه‌هایی که قرار بود دعوت شوند، دعوت نشدند و ان شالله دورهمی بعدی در ورزشگاه آزادی باشد.

امامی: تلاش کردیم موضوعات «آسمون» را مطابق با نوجوانان انتخاب کنیم/ می‌توانید آینده خود را بسازید

او به آغاز فعالیت بادبون در سال ۹۳_۱۳۹۲ پرداخت و از خانواده‌های بچه‌های عضو بادبوم قدردانی کرد و افزود: از تمام پدر و مادران بچه‌های عضو بادبوم بخاطر اینکه این‌ سال‌ها با ما ساختند، درحالی که بارها موقعیت بادبوم عوض شد، تشکر می‌کنیم.

دبیر جشنواره «آسمون» از آغاز یک جشنواره جدید خبر داد و ادامه داد: امروز آغاز رسمی جشنواره آسمون است؛ این جشنواره ویژه تولید محتوای برای بچه‌های ۹ تا ۱۸ سال است که جوایز بسیار ارزشمندی دارد و که آغاز رسمی آن با شماهایی است که در این مدت با ما بودند.

امامی با بیان اینکه موضوعات و جوایز و تمام جزئیات جشنواره در asemoonfest.ir آمده است،  تاکید کرد: سعی شد موضوعاتی انتخاب شود که کاملا مربوط با نسل ضد و دهه هشتاد و نودی‌ها باشد چون می‌خواهیم ثابت کنیم نوجوان‌ها می‌توانند آینده‌ خودشان را شکل بدهند.

خردمندان:‌ برای فیلمسازی از خودتان شروع کنید

سپس، محمدرضا خردمندان کارگردان سینما در سخنانی نوجوانی را بهترین دوره زندگی هر فرد دانست و افزود: باید برای دوره نوجوانی به‌شدت تلاش کرد و اشتباه اینجا جایز است و حتما در بزرگسالی می‌توان از اندوخته‌های آن استفاد کرد.

او از تکرار تجربه در نوجوانی به‌عنوان یک توصیه یاد کرد و تاکید کرد: در نوجوانی باید بسیار تجربه کرد؛ این دوره فرصتی برای آزمون و خطاست و هیچ اشکالی ندارد که خطا کنیم، چراکه این تجارب مواد خام آینده خواهند شد تا از آن‌ها استفاده مفید کنیم.

این فیلمساز در توصیه‌هایی برای نوجوانانی که قصد دارند در عرصه فیلمسازی و بازیگری فعالیت کنند، گفت: من خودم در سینما کارم را با فیلم کوتاه و ارزان‌قیمت شروع کرده‌ام. به بچه‌هایی که می‌خواهند کارگردانی و بازیگری را در آینده دنبال کنند، توصیه می‌کنم از خودتان و تجارب و خاطراتتان شروع کنید؛ تمام آنچه که شما هستید و تجریه شخصی دارید و آن چیزهایی که هویت شماست برای شروع فیلمسازی به شما کمک خواهند کرد.

خردمندان: به اولین چیزی که نیاز دارید، ایده است

خردمندان از ایده به‌عنوان اولین مرحله برای فیلمسازی یاد کرد و گفت: یک فیلمساز و نویسنده اول چیزی که برای شروع نیاز دارد، ایده است. من در ابتدای راه یک توصیه دارم، به تجربیات شخصی خودتان رجوع کنید چون بهترین ایده فیلمسازی از خودتان و خاطرات شماست پس در خاطرات‌تان جستجو کنید که چه لحظاتی در زندگی دارید که شما را تحت تاثیر قرار داده و آن اتفاق را به خوبی می‌شناسید و همراه با رنج و حس غرور و ... است و نسبت به آن اطلاعات کامل دارید و همین‌ها قابلیت ساخت یک فیلم کوتاه را به شما خواهد داد، چراکه به ابعاد آن اشراف دارید.

او به ذکر نمونه‌هایی از تجارب مشترک بچه‌ها پرداخت و عنوان کرد: درباره دوچرخه و شغل پدرتان و موضوعاتی که به‌خوبی آن را می‌شناسید، فیلم بسازید که جزئیات قابل لمس از آن‌ها در ذهن داشته باشید که همگی برامده از تجربه شخصی شماست. همه فیلمسازان بزرگ، اولین داستان و شعر و فیلم را از تجربه درونی و غنی شده خودشان ساخته‌اند. البته اینکه آیا این خاطرات به‌تنهایی برای ساخت فیلم کافی است، باید بگویم خیر! بلکه باید به آن‌ها واقعیت و تخیل اضافه کنیم تا فیلم به یک اثر هنری تبدیل شود.

کارگردان "بیست و یک روز بعد" تجاربی از فیلمسازی خود را با نوجوان‌ها به اشتراک گذاشت و گفت: من وقتی نوجوان بودم در اوایل دهه ۷۰ یک همکلاسی داشتم که شرایط اقتصادی خوبی نداشت و همین موجب مشکلاتی می‌شد که مدیران مدرسه قصد داشتند او را اخراج کنند و  این سوژه برای من محور یک داستان شد چون او را به‌خوبی می‌شناختم.من این داستان را با چاشنی تخیل نوشتم و چاپ شد و اولین تجربه نویسندگی من رقم خورد و من فهمیدم می‌توانم از خاطراتم داستان بنویسم. در ادامه من برای فیلمسازی از این روش استفاده کردم و فیلم "بیست و یک روز بعد" که قصه‌ی واقعی داشت را با هدف حرکت به‌سمت درون مایه تخیل به آن آمیخته شد تا بتوانیم در فیلم حرفی داشته باشیم.

خردمندان خطاب به حاضرین گفت: توصیه می‌کنم تجربیات و خاطرات‌ خودتان را درباره موضوعات و دوستانی که به‌شدت آن‌ها را می‌شناسید، بنویسید که برای شما تولید داستان می‌کنند. به‌نظرم فیلم ساختن به‌شدت ارزان و آسان شده و هیچ چیز جز گوشی موبایل برای فیلم‌سازی لازم نیست و این امکاناتی است که در دست همگی قرار دارد.

او افزود: بچه‌هایی که می‌خواهند بازیگر شوند باید ده برابر یک نقش را در زندگی روزمره خودشان بازی کرده باشند و ده‌ها قدم از یک تست بازیگری جلوتر باشند و یادبگیرند که تقلید کنند و افعال دیگران را شبیه‌سازی کنند و برای نقش‌های مختلف شناسنامه درست کنند. مدل راه رفتن، حرف زدن و فکر کردن زندگی افراد و مشاغلی  مثل نجار، بنا و پزشک را مرور کنند تا آماده همکاری با یک فیلم باشند.

انتهای پیام